Dom Pomocy Społecznej (DPS) jest placówką pobytu całodobowego; jest instytucjonalną formą całodobowej opieki. Prawo do zamieszkania w DPS mają osoby, które z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.
Dom pomocy społecznej zastępuje rodzinę w jej funkcjach opiekuńczych w stosunku do wymagającego całodobowej opieki starego, chorego lub niepełnosprawnego członka rodziny w sytuacji, w której tej rodziny brak lub nie jest ona w stanie z tej funkcji się wywiązać.
Do domu pomocy społecznej kieruje się na podstawie:
-
pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, złożonego do ośrodka pomocy społecznej; za zgodą osoby ubiegającej się lub jej przedstawiciela ustawowego wniosek może zgłosić inna osoba;
-
rodzinnego wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej, zawierającego w szczególności pisemne twierdzenie braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę.
W zależności od stanu zdrowia, rodzaju niepełnosprawności oraz wieku osobie przysługuje prawo do zamieszkania w określonym typie domu przeznaczonym dla:
-
osób w podeszłym wieku,
-
osób przewlekle somatycznie chorych,
-
osób przewlekle psychicznie chorych,
-
osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie,
-
dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
-
osób niepełnosprawnych fizycznie,
-
osób uzależnionych od alkoholu.
